Met één druk op de knop is Van Maerlant officieel geopend

Heel trots loopt architect Roland van Bussel rond. Hij maakt foto’s waar het kan. Dit is toch zijn project, zijn allereerste school die hij heeft ontworpen en hij is al heel wat jaren architect. ,,Het blijft gewoon bijzonder dat iets wat jij bedacht hebt, op papier, uiteindelijk een ruimte wordt die in gebruik wordt genomen. Dat blijft ook na zoveel jaren nog bijzonder. Dat maakt mijn vak ook heel leuk”, vertelt Roland met een grote glimlach. ,,Dat is de verwondering die je hebt en ook niet kwijtraakt als architect. Als dat wel zo is, dan is dat volgens mij een signaal om te stoppen.”

Daar is bij hem nog lang geen sprake van. Eerder vertelde de architect dat de basis van het nieuwe schoolgebouw van Van Maerlant ligt in Iran, waar hij met zijn vriendin op vakantie was en op ruitjespapier de eerste schetsen maakte. Maar waar komt zíjn verwondering na al die jaren nog vandaan? ,,Je bent gewoon heel benieuwd of het er allemaal uit komt te zien, zoals jij het hebt bedacht in je hoofd.”

Hij staart de gang in waar de kluisjes van de leerlingen staan. ,,Hier hebben we heel uitgebreid over gesproken. Valt het licht wel goed binnen, is de ruimte niet te smal, hoe passen de kluisjes in het beeld? Dat soort dingen bespreek je dan. Als het dan eruit komt te zien zoals jij het hebt bedacht, dan is het in werkelijkheid nog tien keer mooier”, glundert Roland.

Maar dat er iets bijzonders staat te gebeuren deze middag is bij binnenkomst al zichtbaar. De ontvangst bij aankomst is hartelijk. De oranje loper ligt uit voor de gasten. Leerlingen nemen jassen aan, bij de bar staat een drankje klaar. Iedereen praat gezellig met elkaar in de aula. Precies zoals een feestelijke opening hoort te zijn.

Woorden van dank én trots

Na de inloop volgt het formele gedeelte, dat het mediateam van Van Maerlant op beeld vastlegt. Er zijn dankwoorden en woorden van trots van Directielid Tiny de Groot van Personeelszaken, lid raad van bestuur Yvonne Kops van Vereniging Ons Middelbaar Onderwijs en algemeen directeur Fleur Cerentini.

,,Dit is een gebouw met veel licht en aansluiting met buiten. De leerlingen hebben hier veel invloed op gehad, dat vond ik heel belangrijk”, vertelt Fleur, die Tiny en Paul van Maasakkers wil bedanken. ,,Zonder jullie had dit gebouw hier niet gestaan. Jullie hebben zoveel ballen in de lucht gehouden. Het was hard werken, maar ik weet dat jullie dit met trots hebben gedaan.”

Leerlingen denken mee met het ontwerp

OMO-bestuurslid Yvonne: ,,Het is zo ontzettend mooi wat de inbreng van de leerlingen was. Er was een brugklasser met commentaar en de blik van een bepaalde volwassenheid en inhoudelijke diepgang. Ik dacht: als je dat zo kunt, dan kan je als school ontzettend blij zijn met wat je met deze leerlingen kunt ontwikkelen.”

Oud-leerlingen Noa Vos en Jesse van Kollenburg vertelden eerder over hoe zij het hebben ervaren om mee te mogen denken. ,,Echt tof”, zei Jesse toen. ,,We hebben ook nog een online meeting gehad waarin wij onze ideeën mochten presenteren. Welke kleur krijgt dit en welke stijl krijgt dat? Met vijf, zes mensen hebben we veel inspraak gehad.”

Noa vult hem direct aan. ,,Als ons iets niet helemaal aanstond, dan konden we dat aangeven en werd er ook echt iets mee gedaan. Niet altijd natuurlijk, omdat wat wij soms wilden of juist niet wilden bouwtechnisch niet kon. Maar ik had wel echt het gevoel dat we gehoord werden.”

Terug naar het nu.. ,,We gaan feesten, dat is wat nu gepast is”, zegt Yvonne, waarna de gasten door de gang lopen richting de vernieuwde sporthal. Geen fietstochten meer door weer en wind. De leerlingen hoeven nu alleen maar het schoolplein over te steken naar de gymzaal, die voor nu helemaal verduisterd is.

De meesten weten niet wat hen hier te wachten staat. Directeur Marcus Pronk neemt nog even kort het woord en benadrukt dat op Van Maerlant het onderwijs van de toekomst wordt gegeven. Daarna telt de gymzaal gezamenlijk af en drukken Tiny en Paul, die de spotlights het liefst vermijden, op de rode knop, die de officiële opening van het schoolgebouw symboliseert.

Lichtkunstwerk in chronologische volgorde

Dan wordt het donker in de sporthal, knalt de muziek uit de speakers, zijn er lasers en een lichtkunstwerk, die een chronologische tijdlijn vormt van sloop tot bouw. Met als sluitstuk: het nieuwe logo van de school. Gejoel, gejuich en geklap. Van Maerlant is nu officieel geopend.

Een van de medewerkers die nauw betrokken is geweest bij dit gehele proces: Rob Slaats. Hij is inmiddels met pensioen, maar kwam toch iedere dinsdag naar Van Maerlant om zaken voor de opening te regelen. Hij heeft het proces van A tot Z meegemaakt. ,,Toen we vorig jaar in het nieuwe gebouw gingen, hadden sommigen echt zoiets van: wat moeten we nu? Maar dat pleit voor het hele team van Van Maerlant. Dat zet zijn schouders eronder, zit niet bij de pakken neer en gaat er vol tegenaan”, vertelt Rob trots. ,,Vanaf het begin hebben we gezegd: dit wordt niet een proces van een maand of twee maanden, maar van een jaar of misschien wel twee. Nu valt alles langzaam op zijn plek.”

Gezonde spanning bij de organisatie

Ook Maaike Spijkerman is nauw betrokken geweest bij de organisatie van het geheel. Daar is ze een dikke maand mee bezig geweest. ,,Toen ik vanochtend opstond, had ik wel een beetje een gevoel van spanning. Je wilt natuurlijk dat het allemaal goed verloopt. Een regeltante?” Maaike lacht: ,,Ik vind het gewoon leuk om dit soort dingen te organiseren, dat de mensen het naar hun zin hebben, dat het er leuk uitziet en dat er lekkere hapjes zijn.” Aan al die wensen heeft Maaike met haar team voldaan.

Tijd voor een feestje. Luxe hapjes gaan rond, mensen die niet vaak op Van Maerlant komen krijgen een rondleiding, eerstejaars nemen een podcast op in de studio. Zij doen dit voor het eerst en vinden het ‘super spannend’. Maar het is vooral heel gezellig en wachten op het schoolfeest later die avond, die in het teken staat van de leerlingen.